Gromadzenie i waloryzacja genotypów szparaga oraz opracowanie metod ich identyfikacji i rozmnażanie in vitro

Mikołaj Knaflewski, Ren Jianwu, Marek Niezborała, Anna Zaworska

 

Kolekcja genotypów szparaga obejmuje 100 odmian pochodzących z 12 krajów. Rośliny tworzące kolekcję znajdują się w różnych doświadczeniach aktualnie prowadzonych. Kolekcja obejmuje również pojedyncze genotypy (295 roślin), które zostały wybrane z doświadczeni zakończonych i przeznaczonych do likwidacji. W kolekcji znajduje się także 9 linii rozmnożonych in vitro.

Dla pojedynczych genotypów w banku genów wykonano wiosną obserwację dotyczącą wczesności wyrastania wypustek.

Jesienią wykonano również pomiary biometryczne pędów asymilacyjnych. Określono liczbę pędów, ich wysokość najniższego rozgałęzienia. Oceniono także porażenie przez szarą pleśń i rdzę szparaga oraz procent zżółknięcia pędów asymilacyjnych.

Ponad 60% genotypów charakteryzowało się dobrym i bardzo dobrym wyglądem pędów asymilacyjnych, a tylko poniżej 5 % złym. Bardzo dobrą zdrowotnością wyróżniło się około 25 % z ogólnej liczby 295 genotypów, a dobrą około 50 %. Bardzo silnie porażone przez rdzę szparagową i szarą pleśń było tylko 4,5 % ogólnej liczby genotypów.

Stwierdzono, że w połowie września u poszczególnych genotypów zżółknięcie pędów wahało się w granicach 0-100 %, wynosząc średnio 36 %. U 25 % genotypów brak było zżółkniętych pędów lub występowało ono w niewielkim stopniu, a u 12 % z ogólnej ich liczby zżółkniętych było ponad 70 % pędów.

W badaniach nad ukorzenianiem mikrosadzonek szparaga (Asparagus officinalis L.) wykorzystywano pożywkę MS namnażającą wg Falavigna oraz 6 rodzajów pożywki MS ukorzeniającej. Badania prowadzono na 3-ch liniach genetycznych mikrosadzonek: G105, G107, G111. Zastosowano dwufazową metodę ukorzeniania: do momentu pojawienia się korzeni inną pożywkę a inną w okresie wzrostu korzeni. Uzyskano 70,9 % ukorzenionych eksplantatów z linii G111. Stwierdzono, że węgiel aktywny ma znaczący wpływ na wydłużanie się korzeni. Najdłuższe korzenie uzyskano u mikrosadzonek linii genetycznej G105.